Το 5ο Κύμα

Άραγε πόσες φορές κοιτάζοντας το νυχτερινό ουρανό έχουμε αναρωτηθεί για την πιθανότητα ζωής έξω από τον πλανήτη μας; Φανταστείτε λοιπόν τί συμβαίνει όταν εξωγήινοι επισκέπτες καταφτάνουν στη Γη με όχι και τόσο φιλικές διαθέσεις. Κι αυτή είναι η κεντρική ιδέα του βιβλίου “Το 5^ο Κύμα”. Ευτυχώς που ο συγγραφέας Ρικ Γιάνσεϋ δε μένει μόνο εκεί. Αντίθετα, έχει δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα στo οποίο ναι μεν κυριαρχούν η καταιγιστική δράση, ο τρόμος και η αγωνία όμως από την άλλη, έντονοι προβληματισμοί που αφορούν την ανθρωπότητα αλλά κυρίως την ανθρωπιά κάνουν αισθητή την παρουσία τους αποδεικνύοντας πως ένα βιβλίο νεανικής (θεωρητικά) λογοτεχνίας και μάλιστα επιστημονικής φαντασίας μπορεί να αποτελέσει όχι μόνο πηγή διασκέδασης αλλά και τροφή για σκέψη.

Blankets

«Πόσο ικανοποιητικό είναι ν’ αφήνεις τα ίχνη σου σε μια λευκή επιφάνεια. Να χαρτογραφείς την πορεία σου όσο προσωρινή κι αν είναι». Αυτή η φράση ήταν η αιτία να πάρω αυτό το βιβλίο. Το όμορφο και λιτό εξώφυλλο αιχμαλώτισε αρχικά την προσοχή μου και πιάνοντας το βιβλίο για να το ξεφυλλίσω, διαπίστωσα ότι πρόκειται για graphic novel, ένα είδος με το οποίο δεν είμαι καθόλου εξοικειωμένη. Η συγκεκριμένη φράση όμως με άγγιξε γιατί μου φάνηκε τόσο αληθινή κι ανθρώπινη  που αποφάσισα να παραμερίσω τις όποιες αμφιβολίες μου. Κι αυτές διαλύθηκαν γρήγορα όταν γύρισα σπίτι μου και ξεκίνησα το διάβασμα. Οι εξακόσιες σελίδες έφυγαν σε μία μόλις ημέρα κι ευχόμουν να ήταν ακόμα περισσότερες. Γιατί το βιβλίο αυτό αποδείχτηκε μια γλυκιά, έντονα συναισθηματική αλλά ταυτόχρονα σκληρή και τραγική ιστορία για το τί σημαίνει να μεγαλώνεις.

Σκέψεις πάνω στα βιβλία...

Όσοι αγαπάμε τα βιβλία δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά. Γιατί τα βιβλία μας παρασέρνουν σε κόσμους αλλιώτικους, μας γνωρίζουν χαρακτήρες που δενόμαστε μαζί τους και τους ανακαλούμε στη μνήμη μας σα να είναι αληθινοί μας φίλοι, μας ταξιδεύουν, μας βοηθούν να ονειρευόμαστε αλλά και να βιώνουμε ολόκληρες ιστορίες άλλες φορές ευχάριστες και διασκεδαστικές, άλλες συγκινητικές κι άλλες δυσάρεστες, τρομακτικές ή απλά αληθινές! Σε αυτό το άρθρο θα διαβάσετε απόψεις γνωστών συγγραφέων σχετικές με το βιβλίο. Λόγια που σίγουρα εκφράζουν τα συναισθήματα πολλών βιβλιοφάγων. Είμαι σίγουρη ότι μετά είτε θα θέλετε να ξεφυλλίσετε το αγαπημένο σας βιβλίο για άλλη μια φορά είτε να ξεκινήσετε το καινούριο που πεθαίνετε να διαβάσετε!

Σκάρλετ (Η Τετραλογία της Σελήνης)

Ποιος φοβάται τον Μεγάλο Κακό Λύκο? Σίγουρα πάντως όχι η Σκάρλετ! Όπως πολύ σωστά θα καταλάβατε το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας μέσα όμως από το πρίσμα της επιστημονικής φαντασίας. Κι αυτό γιατί πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της Τετραλογίας της Σελήνης, τη συνέχεια της Σίντερ. Διαβάζοντας λοιπόν τη Σίντερ, δεν μπορούσα παρά να προμηθευτώ αμέσως τη Σκάρλετ καθώς το βιβλίο μας αφήνει σε κρίσιμο σημείο. Έχοντας ήδη πολύ καλές εντυπώσεις, η Σκάρλετ στάθηκε αντάξια των προσδοκιών μου καθώς η συγγραφέας Marissa Meyer κατάφερε για άλλη μια φορά να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον μου και να με μαγέψει!

Σίντερ (Η Τετραλογία της Σελήνης)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοπέλα που την έλεγαν Σταχτοπούτα, ζούσε με την κακιά μητριά και τις δύο αδερφές της στο Νέο Πεκίνο και ήταν σάιμποργκ. Και κάπου εδώ νομίζω πως μπερδευτήκατε. Η αλήθεια είναι πως το βιβλίο δεν με είχε ιντριγκάρει ιδιαίτερα αλλά αποφάσισα να το διαβάσω επειδή πρώτον έχει γίνει χαμός στο εξωτερικό  και διάβασα καλές κριτικές και δεύτερον λατρεύω τα παραμύθια αλλά και την φανταστική νεανική λογοτεχνία. Στην αρχή λοιπόν οι προσδοκίες μου ήταν χαμηλές γιατί φοβόμουν ότι το βιβλίο θα ήταν παιδικό και προβλέψιμο, ξεκίνησα να το διαβάζω χλιαρά και κατέληξα να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου! Ένα κλασικό παραμύθι σε συνδυασμό με ένα φουτουριστικό περιβάλλον, μια παγκόσμια επιδημία, ανδροειδή, σάιμποργκ και ανθρώπους που κατοικούν στο Φεγγάρι συνθέτουν μια ιστορία άκρως απολαυστική και συναρπαστική.

Η Πριγκίπισσα και ο Πειρατής (Η κλασσική ιστορία του Σ. Μόνγκεστερν)

Πριγκίπισσες. Πειρατές. Πρίγκιπες.  Γίγαντες. Άγρια ζώα. Τέρατα. Θαύματα. Περιπέτειες. Θάρρος. Δειλία.   Καλοσύνη. Κακία. Δικαιοσύνη αλλά και αδικία. Και πάνω απ’ όλα αληθινή αγάπη. Αυτά κι ακόμα περισσότερα είναι τα συστατικά του μεσαιωνικού παραμυθιού που δημιούργησε ο Γουίλιαμ Γκόλντμαν. Ένα παραμύθι για αθεράπευτα ρομαντικούς αλλά και μη, καθόλου παραδοσιακό και πολύ μα πάρα πολύ χιουμοριστικό και σαρκαστικό. Το πώς κατάφερε ο κύριος Γκόλντμαν να γράψει ένα μυθιστόρημα τόσο ανατρεπτικό, παραμυθένιο, αστείο και σατιρικό,  το μυαλό και η καρδιά του το γνωρίζουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το έγραψε με αγάπη και απίστευτο κέφι.

Ένα τελευταίο καλοκαίρι

Μπορεί το καλοκαίρι τυπικά να έχει φύγει εδώ κι αρκετό καιρό, αλλά με αφορμή το μπλογκ αποφάσισα να ξαναδιαβάσω ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία. Το Ένα τελευταίο καλοκαίρι  βρέθηκε εντελώς τυχαία στα χέρια μου, πριν από πέντε χρόνια όταν μπήκα να ρίξω μια ματιά σε ένα βιβλιοπωλείο στο δρόμο μου προς τη σχολή. Από τότε έμελλε να πάρει ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στη βιβλιοθήκη μου. Το βιβλίο όπως προδιαθέτει και ο τίτλος, έχει σαν κεντρικό άξονα το τελευταίο καλοκαίρι ενός μεγάλου έρωτα στα ταραγμένα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.