Το λάθος αστέρι

Είχα ακούσει πολλά για  το βιβλίο “The fault in our stars”  του John Green και ήθελα πολύ να το διαβάσω για να καταλάβω γιατί έγινε όλος αυτός ο ντόρος στις χώρες που εκδόθηκε. Τελικά η ελληνική έκδοση ήρθε ενάμιση χρόνο μετά κι όπως ήταν αναμενόμενο έσπευσα να το πάρω. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από μία φράση  του Γουίλιαμ Σαίξπηρ στο έργο “Ιούλιος Καίσαρας”: “Δε φταίει το άστρο μας, φίλε Βρούτε, που είμαστε δούλοι· είναι δικό μας λάθος”. O συγγραφέας όμως φαίνεται να διαφωνεί με τον Σαίξπηρ, καθώς σε αυτή την ιστορία της Χέιζελ και του Ογκάστους, το λάθος όντως βρισκόταν στα αστέρια τους και δεν το προκάλεσαν οι ίδιοι. Μια ιστορία που αναπόφευκτα προκαλεί θλίψη αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας θαυμάσιος κι αισιόδοξος ύμνος για τη ζωή.

Η δεκαεξάχρονη Χέιζελ Γκρέις πάσχει από μια βαριά μορφή καρκίνου του θυρεοειδούς με μετάσταση στους  πνεύμονες και γνωρίζει πως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα η ζωή της θα τελειώσει. Ένα πειραματικό φάρμακο παρατείνει τη ζωή της και τη βοηθάει να στέκεται στα πόδια της. Πηγαίνοντας στις συναντήσεις μιας Ομάδας Υποστήριξης για ανήλικα καρκινοπαθή παιδιά, γνωρίζει τον Ογκάστους Γουότερς, ένα δημοφιλές δεκαεπτάχρονο αγόρι που έπασχε από οστεοσάρκωμα κι έχει χάσει το ένα του πόδι. Ανάμεσα τους ξεκινάει μια όμορφη σχέση που αλλάζει τη ζωή τους.

“Το λάθος αστέρι” είναι ένα βιβλίο που καταπιάνεται με τον πρώτο έρωτα. Το γεγονός ότι η αφηγήτρια της ιστορίας,  Χέιζελ, πάσχει από καρκίνο και πρόκειται να πεθάνει είναι από μόνο του δυσάρεστο αλλά παρόλα αυτά ο  John Green μας προσφέρει μια ιστορία που μόνο καταθλιπτική δεν είναι. Σε αντίθεση με αυτό που περιμένουμε, δεν είναι ένα βιβλίο για τον καρκίνο αλλά για δύο υπέροχους έφηβους. Όταν ο Ογκάστους ρωτά τη Χέιζελ για την ιστορία της κι εκείνη ξεκινάει να του λέει για τη διάγνωση της αρρώστιας της, εκείνος τη διακόπτει: “Όχι, όχι την ιστορία του καρκίνου σου. Την ιστορία σου. Ενδιαφέροντα, χόμπι, πάθη, περίεργα φετίχ και τα λοιπά”.

H Χέιζελ και ο Ογκάστους όπως τους φαντάστηκε κάποιος αναγνώστης (Πηγή: the fandomnet)

Η Χέιζελ είναι ένα κορίτσι που έχει αποδεχτεί την αρρώστια της, την αντιμετωπίζει με θάρρος και κυνικότητα, έχει κλειστεί στον εαυτό της, απομακρύνοντας τους άλλους από κοντά της ώστε ο θάνατός της να μην τους αφήσει τραύματα. Νιώθει σαν μία βόμβα έτοιμη να εκραγεί και ο μεγαλύτερος φόβος της είναι να γίνουν οι αγαπημένοι της άνθρωποι, θύματά της. Είναι έξυπνη και πολύ δυνατή αν και η ίδια δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το τελευταίο. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον Ογκάστους. Ένα αγόρι που νίκησε τον καρκίνο, με τα σημάδια της αρρώστιας πάνω του, όμορφο, χαρισματικό, αστείο, γεμάτο αυτοπεποίθηση και όρεξη για ζωή. Του αρέσουν οι συμβολισμοί και κυκλοφορεί με ένα τσιγάρο στο στόμα χωρίς να το ανάβει, για να δείξει ότι έχει έλεγχο πάνω στο σώμα του, έλεγχο σε κάτι που μπορεί να τον σκοτώσει. Έχει ένα μέλλον μπροστά του που η Χέιζελ δεν έχει. Η σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους είναι ξεχωριστή και βοηθάει τη Χέιζελ να συνειδητοποιήσει ότι έκανε λάθος στη συμπεριφορά της απέναντι στους άλλους. Δηλαδή δεν ήταν λύση να τους απομακρύνει για να μην τους πληγώσει όταν πεθάνει. Μπορούσαν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς αυτή, αλλά θα ήταν παρούσα στη σκέψη τους συνεχίζοντας να την αγαπούν. 

Ο Ογκάστους τη βοηθάει να δει τη ζωή και την αρρώστια της με άλλο μάτι. Της προκαλεί το ενδιαφέρον και της δίνει κίνητρο να παλέψει, να κάνει πράγματα που είχε ονειρευτεί. Μαθαίνουν να στηρίζουν ο ένας τον άλλον κι αυτό που βρίσκουν δεν είναι απλά ο έρωτας. Ξεκινούν μια υπέροχη φιλία που εξελίσσεται σε έρωτα κι αγάπη, βρίσκουν μια αδελφή ψυχή ο ένας στο πρόσωπο του άλλου. Τα πνεύματα και οι σκέψεις τους ταυτίζονται τόσο που ακόμα κι όταν διαφωνούν αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ τους έστω και για τα πιο καθημερινά πράγματα είναι απλά επικές. Γεμάτες υπαρξιακά και φιλοσοφικά ζητήματα, έξυπνο χιούμορ και ατάκες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Η Χέιζελ κι ο Ογκάστους δεν είναι τραγικές φιγούρες που απλά αποδέχονται τη μοίρα τους, σπαταλώντας της ζωή τους αλλά επαναστάτες με αιτία, περίεργοι που απαιτούν απαντήσεις. Το μεγαλύτερο δώρο που κάνουν ο ένας στον άλλον είναι αυτή η ελευθερία που νιώθουν όταν επικοινωνούν, σε μία γλώσσα που μόνο αυτοί καταλαβαίνουν.

"Ίσως το εντάξει είναι το δικό μας πάντα". (Πηγή εικόνας: Pinterest)

Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να βρω στο βιβλίο είναι η ελληνική μετάφραση του τίτλου που όσο να ‘ναι με ξένισε. Επίσης αρκετοί αναγνώστες κατηγόρησαν τον συγγραφέα ότι δεν υπάρχουν έφηβοι τόσο σοφοί και ώριμοι που κάνουν μάλιστα τόσο περίπλοκες και πνευματώδεις συζητήσεις. Σε αυτό έχουν δίκιο αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χέιζελ κι ο Ογκάστους έχουν βιώσει εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις σε αντίθεση με την πλειοψηφία των εφήβων, οι οποίες διαμόρφωσαν την προσωπικότητα και τον τρόπο σκέψης τους κι από την άλλη πρόκειται για μυθοπλασία. Άλλωστε, θεωρώ ότι αυτές οι εξαιρετικές συζητήσεις ανάμεσα τους δύο ήρωες είναι ένας βασικός παράγοντας που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει.

"Μερικά άπειρα είναι μεγαλύτερα από κάποια άλλα".
(Πηγή εικόνας: fanpop)

«Το λάθος αστέρι» είναι ένα μυθιστόρημα που με έκανε όχι μόνο να συγκινηθώ αλλά και να χαμογελάσω (πάρα πολλές φορές μάλιστα), ενώ δεν έχω σταματήσει να αναλογίζομαι τη σημασία της υγείας (που θεωρούμε αυτονόητη και δεδομένη) αλλά και πως μέσα ακόμα από τις δυσκολότερες και θεωρητικά μη αναστρέψιμες καταστάσεις της ζωής μπορούμε να βρούμε κουράγιο, χαρά και λόγους να παλεύουμε για τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας. Λάτρεψα την ιστορία και τους πραγματικά αξιαγάπητους χαρακτήρες με τις συζητήσεις, τις ελπίδες, τα ψεγάδια και τα όνειρα τους. Ο John Green κατάφερε να δημιουργήσει ένα βιβλίο που ούτε γλυκανάλατο είναι, ούτε καταθλιπτικό και θέλησε να δείξει πως σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουμε, ακόμα και η  διαδρομή από τη δύναμη στην αδυναμία είναι ηρωική. Ο ίδιος σε μια συνέντευξή του είχε αναφέρει πως με αυτό το βιβλίο οι αναγνώστες ήθελε να καταλάβουν πως οι άρρωστοι εξακολουθούν να είναι άνθρωποι όπως κι αυτοί, δεν είναι ξεχωριστοί. Ένα βιβλίο που είναι ειλικρινές και συνυπάρχουν σε αυτό το πνευματώδες χιούμορ, η ελπίδα αλλά και φιλοσοφικά ερωτήματα για τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη, τη λήθη κι ολόκληρο το σύμπαν. Ένα μυθιστόρημα βαθιά συγκινητικό, έξυπνο, ανατρεπτικό αλλά και χιουμοριστικό που με άγγιξε ιδιαίτερα...

"Οι σκέψεις μου είναι αστέρια με τα οποία μου είναι αδύνατο να σχηματίσω αστερισμούς".             (Πηγή: ltreads wordpress)

 Το βιβλίο πρόκειται να γίνει ταινία με πρωταγωνιστές τους Shailene Woodley και Ansel Elgort. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Οι ηθοποιοί που θα ενσαρκώσουν τον Ογκάστους και την Χέιζελ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Spoiler alert!

Η τελευταία φράση του βιβλίου στο πρωτότυπο κείμενο είναι “I do”. Η έννοια είναι διπλή στα αγγλικά και όπως ήταν λογικό χάθηκε στην ελληνική μετάφραση.